badabadidap.
sa sobrang kapaguran slash katuwaan kahapon, nagdecide na lang akong matulog ng maaga kuno at magpagising na lang nang maaga para magbasa kahit paano. fine, nagising ako ng 6, pero nagpapagising ako ng 7 dahil hindi ko pa talaga kaya. susunod na paggising ko? 930, nung ginigising na ko ni beng.
10 kami aalis.
pwede, pwede sanang rason yun para mag-alburuto ako umagang-umaga, pero hinde, dahil:
a. ok ang tulog ko [for the first time in three days]
b. birthday ko kahapon
c. pagtayo ko, nakita ko na naman ang remnant ng aking birthday --- flowers, paper bags, gifts
so there. went on with the day.
hindi ako bummed out sa fact na nakakapandiri sa pagkamali ang sagot ko sa recit. hindi talaga. iniisip ko na lang, at least hindi pass, kahit na actually prepared akong word of the day ko yon. basta i have my cute skirt, i'm fine.
pero sasabihin kong hindi talaga ako natuwa sa isang earlier conversation with someone. nananahimik ako. inaamin ko, medyo binully ko siya. hindi ko naman talaga mapaniwalaang ganung tao siya. tsaka birthday ko kahapon. tapos ganun siya kumausap ng babae.
unang beses ko lang naisip, pero may signs talaga. signs.
dapat manunuod kami ng perfect catch. pero tatlo sa amin ay nakapanuod na. salamat guys. ok lng din, unang beses nilang sort of narinig ang aking singing voice. sort of dahil humahalo sa music ang boses ko. haha.
kanina pagdating ko, nililigawan ako ni bebe. alam na naman niya kasi ang mukha ko. hindi ako nagrereklamo; dinodocument lang. ;)
nakakatuwa rin, dahil pagpasok ko sa room ko ang bumulaga sa akin ay mga blooming flowers. nabuhay sila! ngayon nakastand tall sila.
sinabi ko na kay mommy ang ginawa ng the girls. nakakahiya daw ako, dahil hindi ko nilibre ang iba pang miyembro ng cast. hindi ibig sabihin non hindi ko naisip yun, ma.
natatahimik ako, ayokong isipin pero natatahimik ako. malapit na, malapit na. anong gagawin ko, bakit ko gagawin to? dahil sayang, sayang ang pera, sayang ang hirap, sayang ang pangarap.
10 kami aalis.
pwede, pwede sanang rason yun para mag-alburuto ako umagang-umaga, pero hinde, dahil:
a. ok ang tulog ko [for the first time in three days]
b. birthday ko kahapon
c. pagtayo ko, nakita ko na naman ang remnant ng aking birthday --- flowers, paper bags, gifts
so there. went on with the day.
hindi ako bummed out sa fact na nakakapandiri sa pagkamali ang sagot ko sa recit. hindi talaga. iniisip ko na lang, at least hindi pass, kahit na actually prepared akong word of the day ko yon. basta i have my cute skirt, i'm fine.
pero sasabihin kong hindi talaga ako natuwa sa isang earlier conversation with someone. nananahimik ako. inaamin ko, medyo binully ko siya. hindi ko naman talaga mapaniwalaang ganung tao siya. tsaka birthday ko kahapon. tapos ganun siya kumausap ng babae.
unang beses ko lang naisip, pero may signs talaga. signs.
dapat manunuod kami ng perfect catch. pero tatlo sa amin ay nakapanuod na. salamat guys. ok lng din, unang beses nilang sort of narinig ang aking singing voice. sort of dahil humahalo sa music ang boses ko. haha.
kanina pagdating ko, nililigawan ako ni bebe. alam na naman niya kasi ang mukha ko. hindi ako nagrereklamo; dinodocument lang. ;)
nakakatuwa rin, dahil pagpasok ko sa room ko ang bumulaga sa akin ay mga blooming flowers. nabuhay sila! ngayon nakastand tall sila.
sinabi ko na kay mommy ang ginawa ng the girls. nakakahiya daw ako, dahil hindi ko nilibre ang iba pang miyembro ng cast. hindi ibig sabihin non hindi ko naisip yun, ma.
natatahimik ako, ayokong isipin pero natatahimik ako. malapit na, malapit na. anong gagawin ko, bakit ko gagawin to? dahil sayang, sayang ang pera, sayang ang hirap, sayang ang pangarap.
Post a Comment